خبرنگاران آیا واکسن های mRNA موثر بر کووید 19، بر سرطان هم تاثیرگذارند؟
به گزارش آسانسور، تهران- خبرنگاران- پیشرفت در پلتفرم فناوری فراوری واکسن های حاوی mRNA منجر به ساخت چندین واکسن ضدکرونا شده است. در این بین دانشمندان در حال توسعه فناوری ساخت این واکسن ها برای محافظت در برابر بیماری های دیگر مانند سرطان هستند.
به گزارش روز دوشنبه آسانسور از ستاد توسعه فناوری نانو، به تازگی یک واکسن RNA مبتنی بر هیدروژل توسعه یافته که طرح آن در قالب مقاله ای در Nano Letters به چاپ رسیده است.
واکسن های ضدسرطانی مبتنی بر RNA برای فراوری آنتی ژن های مرتبط با تومور در سلول ها با هدف تحریک سلول های CD4+ و CD8+ برای از بین بردن یا کاهش ابعاد تومور طراحی شده اند. موانع متعددی از جمله بی ثباتی ذاتی و جذب کم سلولی mRNA برای دستیابی به موفقیت با واکسن های RNA وجود دارد. فناوری هایی که می توانند به محافظت از واکسن های RNA در برابر تخریب و رساندن آن ها به بافت های هدف یاری نمایند، برای پیشرفت این روش های درمانی حیاتی هستند.
محققان سعی نموده اند از نانوذرات برای رساندن mRNA به بافت های هدف استفاده نمایند، اما آن ها فقط برای یک تا دو روز پس از تزریق باقی می مانند که این زمان برای ایجاد پاسخ ایمنی کامل، کافی نیست. روش دیگر، استفاده از هیدروژل برای ترشح طولانی مدت است.
هر چند هیدروژل می تواند مشکل رهایش را حل نماید، اما هنوز مسئله تخریب واکسن RNA قبل از ورود آن به سلول های ارائه دهنده، آنتی ژن وجود دارد. استفاده از افزودنی های یاریی، مانند TLR، در واکسن های RNA می تواند به تحریک سیستم ایمنی و آغاز پاسخ های ایمنی ذاتی و سازگار یاری کند.
با استفاده از این راهبرد ترکیبی، محققان مرکز ملی علوم اعصاب و فناوری در چین، یک هیدروژل قابل تغییر ساختند که واکسن RNA و ماده یاریی برای ایمنی درمانی سرطان را با خود حمل می نماید. آن ها در طراحی این سامانه جدید از اکسید گرافن استفاده کردند که سطح وسیعی دارد و این به معنی کارایی بالای بارگذاری دارو است.
محققان resiquimod (R848) را که یک آگونیست آبگریز TLR7 / 8 است به عنوان افزودنی و اووالبومین کد نماینده mRNA (mOVA) را به عنوان واکسن mRNA مدل انتخاب کردند. mOVA به پلی اتیلنین با وزن مولکولی کم (LPEI) متصل شد. در نهایت، اکسید گرافن و LPEI با برهم کنش الکترواستاتیک مخلوط و ساخته شدند تا R848 و mOVA را در یک هیدروژل تزریقی کپسول کند.
محققان هنگام تأیید تشکیل نانوذرات درون هیدروژل، اعلام کردند که در محیط برون تنی رهایش ماده یاریی و واکسن RNA همانند هم صورت گرفته است و این نشان می دهد که آن ها در نانوذرات با هم جمع شده اند. علاوه بر این، محققان پایداری mOVA درون نانوذرات هیدروژل را آنالیز کردند و دریافتند mOVA کپسوله شده حتی پس از 10 روز در ژل پایدار است.
داده های برون تنی نشان داد که نانوذرات هیدروژل توسط سلول ها به وسیله اندوسیتوز جذب شده است. بیان پروتئین اووالبومین در سلول های ارائه دهنده آنتی ژن با استفاده از وسترن بلات و الیزا تأیید شد.
رهاسازی طولانی مدت هیدروژل حاوی ماده یاریی و واکسن RNA با تزریق زیر جلدی در موش با هدف رساندن نانوذرات به غدد لنفاوی مورد آنالیز نهاده شد. محققان تأیید کردند که بخشی از mOVA حتی سی روز پس از تزریق هنوز در هیدروژل کپسول شده است.
آنالیز ها نشان می دهد که مقدار mOVA به طور مداوم در طول 30 روز کاهش یافته است. با تجزیه و تحلیل غدد لنفاوی پس از تزریق، این تیم تحقیقاتی تایید کرد که نانوذرات، با کمترین نشت به سایر اندام های اصلی، به غدد لنفاوی منتقل می شوند.
در مدل های موش مبتلا به ملانوم، محققان نشان دادند که نانوذرات هیدروژل حاوی واکسن RNA رشد تومور را مهار می نماید. فرمول mOVA plus یاریی دارای بالاترین اثر درمانی است که به گفته محققان می تواند به دلیل عرضه بهتر آنتی ژن، تحویل هدفمند به غدد لنفاوی و قابلیت آزادسازی طولانی مدت باشد.
منبع: ایرنا