علائم دیابت در بچه ها چیست؟
به گزارش آسانسور، دیابت در بچه ها از نوع یک است و معمولا با بروز علائمی معین می گردد. از مهم ترین علائم دیابت در بچه ها می توان به پر ادراری کودک اشاره کرد.
اگر کودکتان با کاهش وزن روبرو شده است و یا به صورت مکرر دفع ادرار دارد و زود به زود تشنه می گردد باید کمی نسبت به این حالات او توجه نشان داده و به بیماری دیابت در او مشکوک شوید. بسیاری از بچه ها حتی قبل از تولد هم این بیماری را به همراه دارند که در صورت عدم درمان به موقع می تواند برای کودک خطرآفرین گردد. در این مقاله نشانه های برجسته وجود دیابت در بچه ها را ذکر خواهیم کرد. با ما همراه باشید.
دیابت نوع یک بیشتر بین نوجوانان و بچه ها شایع است؛ البته امروزه به علت شیوه نادرست تغذیه و زندگی ماشینی بسیاری از بچه ها و نوجوانان به دیابت نوع دو هم مبتلا می شوند. دیابت نوع یک که بیشتر جنبه ژنتیکی دارد با محیط نامناسب در بچه ها به وجود می آید به این صورت که سلول هایی که مسئول تولید انسولین هستند یا نمی توانند انسولین تولید کنند یا آنقدر این تولید کم است که بدن را با کمبود این هورمون روبرو می کنند.
اگرچه دیابت نوع یک همان دیابت در بچه ها شناخته می گردد اما این دیابت ممکن است فرد 80 ساله را هم مبتلا کند، به همین دلیل دیگر دیابت کودکی نامگذاری نمی گردد، اما شیوع بیشتر این نوع دیابت همچنان در سنین زیر 30 سال، بچه ها 6 تا 7 ساله و نوجوانانی که در مرحله بلوغ قرار دارند، است.
بیشتر بدانید: درمان خانگی دیابت (درمان دیابت با داروهای گیاهی)چرا بچه ها دچار دیابت می شوند؟
دیابت نوع دو به علت تغذیه نامناسب، چاقی، فعالیت کم، استرس و کم خوابی، مصرف دخانیات، چربی بالا و خلاصه هرآنچه برای زندگی سالم مضر است و در زندگی مکانیکی نهادینه شده است به وجود می آید، اما در دیابت نوع دو نمی توان بسیاری از علائم بالا را به بچه ها نسبت داد زیرا بچه ها عموما سیگار نمی کشند، درگیر استرس هم نیستند و در کل مستعد بسیاری از عوامل بالا نیستند. در صورتیکه در دیابت نوع یک، خود بیمار در ایجاد بیماری دخیل نیست و بیشتر جنبه ژنتیکی دارد که با عواملی خارجی دست به دست هم می دهند و ترشح هورمون انسولین را دچار مشکل می کنند.پر ادراری از مهم ترین نشانه هاست
والدین باید نسبت به علائم دیابت در بچه ها هوشیار باشند و به موقع دنبال درمان مناسب بروند، پر ادراری یکی از علائم دیابت است؛ مثلا کودکی که قبلا شب ها تا صبح راحت می خوابید، حالا هر دو ساعت از خواب بیدار می گردد و به دستشویی می رود و در روز هم احتمالا پر ادرار است، اما ممکن است این دستشویی رفتن های پی در پی از دید مادران پنهان بماند. به دنبال این پر ادراری بالطبع نیاز به آب و تشنگی هم افزایش پیدا می کند. در همین مرحله حتما به پزشک مراجعه کنید و این علائم را به سردی کردن فرزندتان نسبت ندهید. با خوددرمانی فرزندتان را به نبات داغ نبندید؛ با این کار ممکن است او را حتی در خطر مرگ قرار دهید. علاوه بر پر ادراری علائم زیر هم هشدار دهنده هستند:- خوابیدن بیش از حد معمول
- احساس ضعف و بی حالی دائمی کودک
- شکایت کودک از سردرد و معده درد
- عدم علاقه به بازی های بیرون از خانه و فعالیت های معمول
- عصبانیت سریع
- آشفته حال بودن کودک
- توجه داشته باشید که یکی از علائم گمراه کننده شب ادراری است. خیس کردن رختخواب در سنین پایین ممکن است علامت هشدار دهنده ای برای والدین محسوب نگردد. اما باید این مسئله را جدی گرفت، به خصوص اگر قبلا زیاد این عمل از کودک سر نمی زده ولی در چند ماه اخیر مکررا شب ادراری داشته باشد. این حالت می تواند علامت دیابت باشد زیرا این بچه ها آنقدر آشفته هستند که رویا را از واقعیت تشخیص نداده و در حالت خواب رختخواب خود را خیس می کنند.
- از دست رفتن اشتها یا گرسنگی دائمی نیز از علایم دیابت در بچه ها است. هر دو این علایم از طرف والدین نادیده گرفته می گردد زیرا والدین عدم توجه به غذا را به بازیگوشی بچه مرتبط می دانند و خوردن زیاد را مرتبط با سن رشد کودک در نظر می گیرند.
- یکی از علائم خطرناک دیابت در بچه ها از خواب بیدار نشدن است. این موضوع می تواند مرتبط با افت شدید قند خون باشد در این حالت لازم است مقداری ماده شیرین نظیر آب پرتقال یا یک قاشق پر شکر به کودک خوراند.
- بچه ها مبتلا به دیابت نوع یک معمولاً غذای زیادی می خورند ، اما کاهش وزن دارند. کاهش وزن بدون علت معین به خاطر عدم توانایی بدن در جذب انرژی از غذاهایی است که مصرف می گردد. این موضوع سبب می گردد چربی هایی که در سلول ها ذخیره بوده اند مصرف شده و وزن بدن علیرغم خوردن غذا کاهش می یابد.
در دیابت بچه ها؛ مادرها و پدرها نقش مهمی ایفا می کنند. به طور حتم کودک 7 یا 8 ساله توانایی تشخیص و درمان ندارد و این والدین هستند که باید با مراقبت به او آگاهی لازم را بدهند. به کودک راجع به زمان تزریق و بیماری اش دروغ نگویید. مراقب باشید در این زمان بحرانی درست عمل کنید؛ از کاه کوه نسازید و استرس های خود را به کودکتان منتقل نکنید. سعی کنید او را در کارهای درمانی اش دخیل کنید؛ از کارهای جزئی مثل آوردن دستگاه گرفته تا آموزش نحوه کنترل قند خون. خلاصه سعی کنید تمام دانسته هایتان راجع به بیماری را در اختیار کودکتان قرار دهید.
منبع: setare.com