پیش بینی زلزله از روی فسیل موجودات دریایی - آسانسور

به گزارش آسانسور به نقل از نیواطلس، برای پیش بینی زلزله به سختی می توان همه عوامل را در نظر گرفت. محققان نیوزلندی اکنون عاملی را کشف کرده اند که قبلاً نادیده گرفته شده بود و می تواند شدت زلزله ها را تحت تأثیر قرار دهد. این عامل فسیل های موجودات دریایی کوچک است.

منطقه فرورانگی هیکورانگی بزرگترین خط گسل نیوزلند است که از ساحل شرقی آن می گذرد. این گسل مرز بین اقیانوس آرام و استرالیا را مشخص می کند. حرکات صفحات این گسل بر روی هم باعث می شود که در این منطقه برخی زمین لرزه های قدرتمند شکل بگیرند و لذا زمین لرزه های 8 ریشتری در این بخش از جهان در طول تاریخ ثبت شده است.

بررسی دقیق تر منطقه فرورانش برای پیش بینی زمین لرزه ها ضروری است، اما موقعیت و عمق گسل مذکور در دریا این امر را سخت می کند. بنابراین، برای مطالعه نو، محققان دانشگاه ویکتوریا ولینگتون استرالیا، سنگ های آهک، گل سنگ و سیلتستون را در نزدیکی خشکی بررسی کردند.

آنها مقادیر زیادی کلسیت را یافتند که یک ماده معدنی کربنی معمولی شکل گرفته از پوسته موجودات ریز و باستانی دریایی است. اگر مقادیر کافی از کلسیت در آب حل شود، می تواند مانند ماده ای روان کننده برای تشدید حرکت صفحات گسل ها عمل کند و به آنها اجازه دهد به راحتی بدون ایجاد زمین لرزه های قابل توجه در سطح آب بر روی هم بلغزند. اما اگر این ماده در آب حل نشود، خط گسل را قفل کرده و موجب ذخیره سازی انرژی می شود که در نهایت در قالب یک زلزله بزرگ تر آزاد می شود.

دکتر کارولین بولتون، نویسنده اصلی این تحقیق، گفت: کلسیت زمانی که تحت فشار زیاد بوده و در دماهای پایین تر است، سریع تر حل می شود. اما با بالا رفتن دما مثلاً در عمق زمین، حل شدن آن سخت تر می شود. در ناحیه فرورانش، دما آهسته تر از روی سطح زمین افزایش می یابد؛ فقط حدود 10 درجه سانتیگراد در هر کیلومتر. بنابراین گسل واقعاً نسبت به کلسیت یا پوسته موجودات مرده دریایی قدیمی، حساس است. میزان و رفتار کلسیت، بخش بزرگی از معمای بزرگی هر زمین لرزه ای را در آینده حل می کند.