اینترنت نقطه به نقطه (P2P) چیست و برای چه کاربرانی مناسب است ، تست عملی و هزینه ها - آسانسور

به گزارش آسانسور، در یکی دو سال اخیر، علاوه بر اینترنت پرسرعت VDSL و FTTH، شاهد ارائه سرویس اینترنت نقطه به نقطه یا اصطلاحا اینترنت مستقیم (اینترنت بی سیم) از سوی شرکت های سرویس دهنده اینترنت هستیم.

در شهرهایی مانند تهران و بعضی مراکز استان ها، اینترنت نقطه به نقطه یا اینترنت P2P در دسترس است و اتفاقات مورد استقبال گیمرها، یوتیوبرها و تولیدنمایندگان محتوا و ویرایش ویدئو قرار گرفته است.

تاخیر بسیار کم و نویز تقریبا صفر روی این نوع اینترنت باعث شده که مورد توچه کاربران حرفه ای قرار بگیرد. ضمن اینکه معمولا در سرویس های نامحدود نیز عرضه می گردد و راه اندازی آن دردسرها و انتظارهای معمول برای VDSL و FTTH و ADSL را ندارد و از نظر پایداری بسیار بهتر از اینترنت موبایل و TD-LTE است.

شخصا مدتی تجربه استفاده از اینترنت P2P شرکت افرانت را پیدا کردم و از سرعت، پینگ و کیفیت آن به وجد آمدم و به نظرم حتی بهتر از اینترنت VDSL بود. حتی با وجودی که چندین نفر با هم در یک شرکت مشغول استفاده از اینترنت افرانت به صورت وای فای بودیم و دستگاه لپ تاپ من وای فای دو بانده نداشت و روی فرکانس 2.4 گیگاهرتز وصل شده بودم؛ باز هم این نوع اینترنت به قدری تمیز و روان و بدون لک و تاخیر بود که یک تجربه کاربری بسیار نو در اختیارم گذاشت.

به همین علت، به فکر افتادم کمی درباره اینترنت نقطه به نقطه صحبت کنیم و بگوییم به درد چه کاربرانی می خورد و آیا کاربران خانگی می توانند این اینترنت را دریافت نمایند؟

اینترنت نقطه به نقطه چیست؟

اینترنت Point-to-Point یا اینترنت نقطه به نقطه، فناوری تازه ای نیست و سال ها است که در دنیا مورد استفاده قرار می گیرد و در ایران هم شاید دو دهه باشد که شرکت ها این نوع سرویس را ارائه می نمایند ولی معمولا محدود به مجتمع های تجاری و مسکونی بزرگ یا سازمان ها و شرکت های دارای چند شعبه و دفتر کار و تعداد زیاد کارمند بود.

اتفاقی که طی این سال های اخیر افتاده و باعث شده توجه کاربران خانگی و شرکت های کوچک و استارتاپی به این نوع اینترنت بیشتر گردد؛ ارائه این سرویس در پوشش گسترده تر و به صورت نامحدود و با قیمت های به صرفه تر در مقایسه با اینترنت فیبرنوری و VDSL و ADSL و 4G LTE است. محدودیت های اینترنت های گفته شده باعث رونق اینترنت نقطه به نقطه شده است و از سوی دیگر، سرویس دهنده های این نوع اینترنت در کلان شهرها بیشتر شدند.

اما دقیقا اینترنت نقطه به نقطه که از آن به عنوان اینترنت مستقیم یا اینترنت بی سیم نیز یاد می گردد؛ چیست؟ در اینترنت نقطه به نقطه، دو نقطه به وسیله آنتن ها و دیش های رادیویی به یکدیگر وصل می گردد. یک نقطه، شرکت سرویس دهنده یا دیش مخابراتی و آنتن سرویس دهنده اینترنت است و نقطه بعدی، ساختمان مشتری است:

به زبان ساده، شرکت سرویس دهنده، اینترنت را به صورت بی سیم و به طور مستقیم به وسیله امواج رادیویی برای ساختمان مشتری ارسال می نماید و در سمت مشتری نیز، دیش و آنتن های نصب شده، امواج رادیویی را دریافت نموده و از طری کابل شبکه به داخل ساختمان و مودم روتر می رسانند. در داخل ساختمان، مشتری می تواند کل اینترنت را خودش استفاده کند یا با نصب اکسس پوینت و مالتی پلکسر به صورت بی سیم و کابلی به چندین واحد و دفتر یا کاربر بدهد.

مثلا، تصور کنید یک مجتمع اداری 10 واحدی اقدام به خرید اینترنت P2P از یک شرکت نموده است. در بالای ساختمان این مجتمع اداری، تجهیزات دریافت اینترنت بی سیم از آنتن های شرکت سرویس دهنده نصب می شوند و بعد اینترنت وارد یک دستگاه مالتی پلکسر یا اکسس پوینت می گردد تا 10 واحد دیگر بتوانند از آن استفاده نمایند.

اینترنت در این روش به وسیله یک شبکه خصوصی کاملا امن و رمزنگاری شده، بدون هیچ گونه واسطی از آنتن و دکل مخابراتی شرکت تامین نماینده به دست کاربران می رسد. هرچقدر یک شرکت سرویس دهنده اینترنت، تعداد دکل های بیشتری در یک شهر و منطقه داشته باشد؛ سرعت و کیفیت اینترنت بالاتر می رود؛ چون مشتریان می توانند به دکل های مخابراتی نزدیک تر و با زاوید دید مستقیمی وصل شوند و تعداد کل مشتریان وصل شده به یک دکل مخابراتی، کمتر و کیفیت بهتر است.

ممعمولا از شبکه های خصوصی مجازی نقطه به نقطه برای اتصال دو شبکه خصوصی به یکدیگر استفاده می گردد. اینترنت P2P یک مدل پیاده سازی از شبکه های خصوصی مجازی بی سیم است. در این روش از فناوری های مختلفی مانند VLAN و VPLS و MPLS و L2TP و روی آی پی تونل های مختلفی در لایه 2 و 3 شبکه استفاده می گردد.

معمولا شرکت ها از مدل Point to Multi Point استفاده می نمایند؛ یعنی یک دکل مخابراتی به چندین نقطه دسترسی، سیگنال های رادیویی را ارسال می نماید تا به اینترنت وصل گردد:

در این مقاله، زیاد نمی خواهیم وارد بحث های فنی شبکه های نقطه به نقطه شویم؛ فقط کافی است بدانید که در اینترنت P2P میان سرویس دهنده و مشتری یک لینک رادیویی مستقیم برقرار می گردد تا تبادل داده صورت بگیرد.

معمولا سرویس هایی که در اینترنت نقطه به نقطه ارائه می گردد؛ از 10 مگابیت آغاز شده و نهایتا 50 مگابیت است. بعضی سرویس ها حجمی هستند ولی سرویس های نامحدود ماهیانه نیز ارائه می گردد.

برای اینترنت P2P به چه تجهیزاتی احتیاج داریم؟

حالا، این سوال پیش می آید که برای استفاده از اینترنت P2P به چه تجهیزاتی احتیاج داریم یا چگونه می توانیم از اینترنت نقطه به نقطه بهره ببریم؟ آیا حتما به خط تلفن ثابت احتیاج داریم؟

در اینترنت نقطه به نقطه احتیاجی به سیم کارت موبایل و مودم و خط تلفن ثابت نیست و فقط باید یک آنتن یا دیش خارجی تهیه کنید که معمولا به وسیله شرکت سرویس دهنده ارائه می گردد. مقداری کابل و یک روتر یا اکسس پوینت همه آن چیزی است که برای نصب و راه اندازی اینترنت P2P احتیاج دارید!

چگونه برای خرید اینترنت P2P اقدام کنیم؟

یکی از مزیت های این نوع اینترنت، خلاص شدن از دردسرهای ثبت نام و کابل کشی و انتظار برای دریافت اینترنت ADSL و VDSL و FTTH است.

کافی است به سرویس دهنده های اینترنت P2P زنگ بزنید و ازشان بخواهید برای ارزیابی و مکان سنجی به دفتر محل کار شما یا مجتمع مسکونی و جایی که می خواهید برایش اینترنت بگیرید؛ مراجعه نمایند. باقی کارها به وسیله کارشناسان شرکت انجام می گردد. شرکت سرویس دهنده، به محل شما کارشناس اعزام می نماید و آن ها آنالیز می نمایند آیا امکان برقراری دید مستقیم و ارتباط رادیویی با نزدیک ترین دکل مخابراتی آن ها وجود دارد یا خیر و شرایط آنتن دهی چگونه است.

اگر مسئله ای در این زمینه وجود نداشته باشد؛ شما یک سرویس اینترنت را خریداری نموده و دیش و آنتن به صورت امانی برای شما در بالای ساختمان نصب می گردد یا اینکه باید هزینه خرید آن ها را پرداخت کنید. نصب و راه اندازی و تنظیمات و باقی کارها تمامی به وسیله کارشناسان شرکت مورد نظر انجام می گردد و در نهایت اینترنت به روتر شما وصل می گردد.

شما می توانید به وسیله کابل شبکه یا وای فای، دستگاه های خود را به اینترنت P2P وصل کنید و لذتش را ببرید!

سرعت و کیفیت اینترنت نقطه به نقطه چگونه است؟

معمولا سرویس های اینترنت نقطه به نقطه یا P2P از 2 مگابیت تا 50 مگابیت می رسد. مجتمع ها و شرکت هایی که کاربران کمتری دارند؛ سرویس های 10 مگابیت و 20 مگابیت را انتخاب می نمایند و اگر یک سرعت بالای تضمینی می خواهند؛ سراغ سرعت 30 مگابیت می فرایند. شرکت ها و سازمان های بزرگ نیز سرویس 50 مگابیت نامحدود را دریافت می نمایند.

چون در این سرویس، یک اتصال نقطه به نقطه بی سیم و نزدیک مستقیم برقرار می گردد؛ تاخیر و نویز به کمترین حالت رسیده و معمولا با پینگی زیر 10 میلی ثانیه روبرو هستیم.

شخصا روی اینترنت سرویس 50 مگابیت نامحدود افرانت، سرعت های دانلود 40 تا 48 مگابیت و پینگ 5 یا 6 میلی ثانیه داشتم. وقتی چند دستگاه به اینترنت وصل می شدند؛ آن گاه سرعت دانلود به 20 الی 30 مگابیت می رسید ولی پینگ همان 5 میلی ثانیه بود:

تجربه استفاده از اینترنت P2P آن قدر تمیز و روان و بدون قطعی بود که تصور می کردید با کابل شبکه به یک مودم فیبرنوری وصل شدید. البته، نباید انتظار داشت همه شرکت های سرویس دهنده اینترنت نقطه به نقطه و پهنای باند اختصاصی، چنین سرویس با کیفیتی ارائه بدهند ولی در کل شما می توانید انتظار داشته باشید کیفیت و سرعت اینترنت P2P بهتر از ADSL و VDSL و حتی در شرایطی بهتر از FTTH باشد.

هزینه های اینترنت P2P چقدر است؟

قیمت اینترنت P2P بالا است و در مقایسه با اینترنت ADSL و VDSL و FTTH گران ترین اینترنت محسوب می گردد. به همین دلیل، معمولا کاربران خانگی سراغ این نوع اینترنت نمی فرایند و برایشان به صرفه نیست.

برای مثال، هزینه اینترنت 10 مگابیت ماهیانه نامحدود افرانت با دیش و آنتن امانی، حدود 1 میلیون و 100 هزار تومان است. هزینه سرویس 50 مگابیت نامحدود ماهیانه نیز حدود 4 میلیون تومان می گردد.

بعضی شرکت ها، دیش و آنتن بی سیم را به شما می فروشند و بعضی دیگر امانی می دهند. مسلما بهتر است سراغ شرکتی بروید که تجهیزات دریافت اینترنت نقطه به نقطه را به صورت امانی به شما می دهد ولی اگر مجبور شدید این تجهیزات را خریداری کنید؛ باید 2 الی 3 میلیون تومان نیز برای خرید این وسایل کنار بگذارید.

به همین دلیل، معمولا یک کاربر خانگی برای خرید اینترنت نقطه به نقطه اقدام نمی نماید؛ جز اینکه یک گیمر یا تولیدنماینده محتوا یا یوتیوبر باشد و برایش ارزان باشد چنین اینترنت گرانی بخرد.

اینترنت P2P برای چه کاربرانی مناسب است؟

اگر این مطلب را تا اینجا خوانده باشید؛ قطعا دریافتید این نوع اینترنت برای چه کاربرانی مناسب است. شرکت ها، کسب وکارها، مجتمع های مسکونی و تجاری و اداری و نهایتا کاربران خانگی گیمر و تولیدنماینده محتوا می توانند یک سرویس اینترنت بی سیم P2P خریداری نمایند.

نه اینکه کاربران خانگی معمولا نمی توانند چنین اینترنتی خریداری و استفاده نمایند یا اینکه شرکت ها به کاربران خانگی سرویس نمی دهد؛ بلکه مشکل هزینه های زیاد نصب و راه اندازی و اشتراک ماهیانه است که معمولا برای یک کاربر خانگی بسیار زیاد و گران است ولی اگر چند کاربر در یک مجتمع مسکونی باشند یا یک شرکت دارای چند کارمند باشد؛ برایش مالی است سراغ اینترنت P2P برود.